در کویری برهوت به سوی سراب خیالاتـÍ فدÍ بر میدارÍ 

کرکس های بیرحـ ـÍ به روح خسته ا Í حمله ور شده اند

تشنه و در میان تنهایـی سراب خیالت را میبینـ Í

با صدای بغض آلودÍ ,با نفس های سنگین و گرمـ Í , بلند صدایت میزنـ Í

این سکوت وهـ ـ Í  آلود هم جوابـ Í را نمیدهد

روی شن ها ی داغ مینشینـ Í  کمـ ی آب میخواهـ Í 

لب ها ی ترک خورده ا Íخون آلودند

قرمز و قطره قطره رو ی زمین میچکند

عرق های پیشانـ ی ا Í یک به  یک لباسـ Í را تر میکنند 

نه این سهـ Í من نیست  باید این فاصله ها را بردارÍ

  بیا تا  صدا ی دست ها ی تنهایـ Í را  امید بخشـ ی 

دلـ Í را شاد و روحـ Í را تازه کنـ ی

اگر باز هــ Í تنهایـ ی را سهـ Í این روزهایـ Í داشته باشـ Í 

بـی تو یک روز در این فاصله ها خواهـÍ مرد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: